Γνωρίστε πως να αντιμετωπίζετε έναν τραυματισμό με παγάκια.
Το «καλό» κρύοΗ εφαρμογή τοπικού ψύχους με οποιαδήποτε μορφή, θεωρείται δικαιολογημένα μία πολύ δημοφιλής και αποτελεσματική μέθοδος για την αντιμετώπιση των κακώσεων στα μαλακά μόρια. Το τοπικό ψύχος χρησιμοποιείται επίσης με επιτυχία για την ανακούφιση του πόνου και σε τραυματισμούς από καταπόνηση. Ο στόχος είναι άλλωστε να ελαττωθεί η εσωτερική αιμορραγία και το οίδημα και έτσι να διευκολυνθεί η εξέλιξη της επούλωσης. Το ψύχος προκαλεί σπασμό στους μύες του τοιχώματος των αρτηριδίων, γεγονός που οδηγεί σε στένωση του αυλού τους και κατ' επέκταση σε καθυστέρηση της αιματικής κυκλοφορίας.
Η δεύτερη, εξίσου σημαντική συνέπεια, είναι η ελάττωση της ταχύτητας της νευρικής αγωγιμότητας και του πόνου. Έχει τέλος διαπιστωθεί ότι το ψύχος προκαλεί μείωση της ενζυματικής δραστηριότητας του μεταβολισμού στις ψυχόμενες περιοχές, ελαττώνει το μυικό σπασμό, ενώ οδηγεί και σε τοπική αντίδραση αγγειοδιαστολής.
Η κρυοθεραπεία στο κεφάλαιο των αθλητικών κακώσεων θεωρείται ιδιαίτερα ευεργετική, γιατί ο ασθενής ανακουφίζεται σύντομα από τα συμπτώματά του και αισθάνεται έτοιμος να επιστρέψει στις δραστηριότητές του. Επιπλέον εφαρμόζεται εύκολα, γίνεται ανεκτή χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, στερείται αντενδείξεων και είναι ουσιαστικά ανέξοδη. Η αρχική θεραπεία μίας οποιασδήποτε κάκωσης ακολουθεί το ακρωνύμιο ICE το οποίο προέρχεται από τα αρχικά των αγγλόφωνων λέξεων «Ice» (πάγος), «Compression» (συμπίεση) και«Elevation» (ανύψωση). Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη φροντίδα ενός τραυματισμένου μέλους είναι να εφαρμοστεί τοπικά ψυχρό επίθεμα, να ασκηθεί συμπίεση -με την εφαρμογή συνήθως ελαστικής περίδεσης- και να ανυψωθεί σε ανάρροπη θέση.
Επούλωση με παγάκια
Σαν ψυχρά επιθέματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν παγάκια, λιωμένος πάγος, μικρές ή μεγαλύτερες παγοκύστες ή ακόμα και ένα ψυχρό δινόλουτρο. Τα λιωμένα παγάκια είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός και ακίνδυνος τρόπος για να εφαρμοστεί ψύχος στην περιοχή της κάκωσης. Αρκεί να βρίσκονται σε μία πλαστική σακούλα, ώστε να μη είναι σε άμεση επαφή με το δέρμα.
Η εφαρμογή του διαρκεί το πολύ μέχρι τριάντα λεπτά και μπορεί να επαναληφθεί χωρίς πρόβλημα μετά από διάλειμμα δύο ωρών. Αν υπάρχει υπόνοια κατάγματος, το ψύχος πρέπει να διατηρηθεί μέχρι τον ακτινολογικό έλεγχο.
Μια εξίσου χρήσιμη πρακτική υπαγορεύει να χρησιμοποιούμε έναν κύβο από πάγο με τον οποίο μαλάσσουμε ελαφρά τη πάσχουσα περιοχή. Αυτό ενδείκνυται για τη θεραπεία μικρών περιοχών που παρουσιάζουν οίδημα, έντονο πόνο και μυϊκό σπασμό αμέσως μετά τον τραυματισμό.
Οι μαλάξεις γίνονται με μεγάλες, ομόκεντρες, κυκλικές αργές και ρυθμικές κινήσεις που ξεκινούν στην αρχή περιφερειακά και κατευθύνονται προοδευτικά προς το κακοποιημένο σημείο. Η διάρκειά τους κυμαίνεται από πέντε μέχρι δέκα λεπτά. Στο χρονικό αυτό διάστημα το δέρμα μουδιάζει, στη συνέχεια κοκκινίζει και προσωρινά γίνεται εντελώς αναίσθητο.
Οι παγοκύστες του εμπορίου είναι διαφόρων μεγεθών και σχημάτων και κατασκευάζονται συνήθως από πλαστικό που περιέχει ζελέ σιλικόνης. Φυλάσσονται στο ψυγείο ή σε ειδική ψυκτική συσκευή και, όταν χρησιμοποιούνται, διατηρούν τη χαμηλή τους θερμοκρασία για αρκετό διάστημα. Κι εδώ χρειάζεται προσοχή στην εφαρμογή τους, γιατί δεν πρέπει να τοποθετούνται κατάσαρκα, αλλά με την παρεμβολή υγρής πετσέτας ή χαρτοβάμβακα. Η θεραπεία διαρκεί δέκα με είκοσι λεπτά και είναι ιδανική για περιπτώσεις που συνοδεύονται από μεγάλο πόνο και έντονο μυϊκό σπασμό.
Τα ψυχρά δινόλουτρα ενδείκνυνται σε οξείς τραυματισμούς των άκρων. Η βύθιση του πάσχοντος άκρου γίνεται σε παγωμένο νερό θερμοκρασίας μέχρι 12° C και διαρκεί το πολύ μέχρι τριάντα δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια το άκρο τραβιέται έξω απ' το νερό μέχρι να επανέλθει η φυσιολογική του θερμοκρασία. Οι κινήσεις επαναλαμβάνονται εναλλάξ μέχρι να συμπληρωθούν 15 λεπτά. Όταν το νερό είναι απλώς δροσερό (θερμοκρασία 20-25° C), το άκρο παραμένει διαρκώς εμβυθισμένο.
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ευρύτατα διάφορα σπρέι που περιέχουν πτητικό υγρό, όπως το αιθυλοχλωρίδιο. Όταν η ουσία αυτή ψεκαστεί στο δέρμα της πάσχουσας περιοχής, εξατμίζεται αμέσως ψύχοντάς την. Παρόλα αυτά, τα συγκεκριμένα σκευάσματα ερεθίζουν συχνά το δέρμα. Ανακουφίζουν τον τραυματία από τον πόνο, αλλά αμφισβητείται η δράση τους σε ό,τι αφορά την ελάττωση του οιδήματος.
