 Ήταν , είναι και θα είναι πιστός οπαδός του «Άγιαξ της Ηπείρου» με οποιοδήποτε κόστος και τίμημα . Αγάπησε τον κόσμο του ΠΑΣ και αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι και όχι άδικα. Τα... ένσημα του Γιάννη Μπελά με τον ταύρο στην φανέλα αρχίζουν να κολλάνε το 1992 και ολοκληρώνονται το 2006 κάπως άδοξα. Σε όποια ομάδα αγωνίστηκε , όποια φανέλα και αν φόρεσε στο μυαλό του ηχούσε πάντα το σύνθημα που άκουσε ως αντίπαλος του ΠΑΣ «Γιάννη μην ξεχνάς πως είσαι Παγουράς».
Παγουράς νιώθει και ο ίδιος και σε μία εκ βαθέων συνέντευξη ανακρίνεται αποκλειστικά για τους επισκέπτες του Sportsioannina. Απολαύστε τον...
Συνέντευξη: Άκης Λιούτας
Γιάννη , αν η μοίρα τα είχε αποφασίσει αλλιώς ίσως τώρα μιλούσα με έναν τέως ποδοσφαιριστή της Κορίνθου... Διηγήσου μας το χρονικό της Οδύσσειας μέχρι να υπογράψεις στον ΠΑΣ
Το 1991 βρέθηκα στα Γιάννενα μαζί με τον Τζούμπα ώστε να υπογράψουμε στον ΠΑΣ. Δημιουργήθηκε πρόβλημα με τα χαρτιά μας όμως και η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Βρεθήκαμε πακέτο στην Κόρινθο όμως για τον ίδιο λόγο ούτε εκεί μπορούσαμε να αγωνιστούμε Τελικά το 1992 μετά από μεγάλη περιπέτεια υπογράψαμε και αγωνιστήκαμε στον ΠΑΣ Γιάννινα
Αρχές Οκτώβρη του 1992 έκανες ντεμπούτο με τον ταύρο στην φανέλα...
Ήταν αν θυμάμαι καλά απέναντι στον Λεβαδειακό και μάλιστα τραυματιστήκαμε αμφότεροι. Ειδικά του Τζούμπα ήταν μεγάλη η ζημιά. Στο επόμενο παιχνίδι πέτυχα μάλιστα και το πρώτο τέρμα ως παίκτης του ΠΑΣ.
Περίμενες ότι τα πράγματα θα εξελισσόταν έτσι όσον αφορά την καριέρα σου ;
 Aν σου πω ναι θα είναι ψέματα. Ήμουν 20 χρονών και δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω και τι θα επακολουθούσε. Μπορεί να έκανα καλό όνομα και να αγωνίστηκα με άλλες ομάδες όμως ο ΠΑΣ με έχει σημαδέψει. Δέθηκα και συνδέθηκα με την ομάδα και όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους. Ένιωθα καλά και περνούσα πάντα καλά στα Γιάννενα.
Από την θρυλική τετράδα των Μουφ , Μιλόγεβιτς , Τζούμπα και εσένα , ήσουν ο τελευταίος που αποχώρησε από την ομάδα... Πόσο δύσκολη απόφαση ήταν ;
Αρκετά δύσκολη μπορώ να πω. Ήμασταν νέοι και παρασυρθήκαμε από διάφορους μάνατζερ. Επιλέξαμε την Καλαμάτα νομίζοντας ότι όλα τα είναι στρωμένα με ροδοπέταλα. Αποδείχτηκε όμως ότι δεν ήταν. Ο κ Παπαδόπουλος ήταν καλός αλλά μακριά από όσα μας είχαν υποσχεθεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έφταιγε ο ίδιος...
Τι θεωρείς ήταν αυτό που ξεχώρισε την θρυλική τετράδα όπως την χαρακτήρισα πριν ;
Ειλικρινά δεν μπορώ να σου απαντήσω. Ίσως επειδή πετυχαίναμε τα γκολ... Τι να πω.
Δεν ήμασταν εμείς που κάναμε την διαφορά αφού στην ομάδα υπήρχαν αξιόλογοι ποδοσφαιριστές και σε πολύ καλή ηλικία.
Η χημεία ήταν αυτή που μας βοηθούσε όλους.
To 1998 επιστρέφεις στην βάση σου...και ξεκινάει το ταξίδι με προορισμό την Ά Εθνική. Η πρώτη προσπάθεια στέφθηκε από αποτυχία. Το 2000 όμως τίποτα δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο και η άνοδος είναι γεγονός. Θεωρώ ότι ήταν από τις αγωνιστικές σεζόν που σε σημάδεψαν...
Ήταν περίεργη χρονιά. Αγωνιστικά νομίζω ήταν η καλύτερη χρονιά την ομάδας στην Α΄ Εθνική καθώς παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Επικρατούσαν άλλες συνθήκες και όλοι θυμόμαστε τι είχε συμβεί. Ευτυχώς όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και έχουν γίνει βήματα προόδου.
 «Γιάννη μην ξεχνάς πως είσαι Παγουράς»
Και έρχεται το 2002 όπου σε βρίσκει στην Νέα Σμύρνη και αντίπαλο του ΠΑΣ Γιάννινα... Ο φίλοι του ΠΑΣ σου φωνάζουν «Γιάννη , μην ξεχνάς πως είσαι παγουράς»...
Υπάρχει παρασκήνιο ειδικά για την δεύτερη αναμέτρηση που θα γινόταν στα Γιάννινα. Λίγες αγωνιστικές πριν το παιχνίδι του 2ου γύρου είχα δεχτεί δύο κίτρινες κάρτες και ο πρόεδρος , κ Μπέος μου είχε πει... Δεν νομίζω να σκέφτεσαι να δεχτείς και την τρίτη για να μην αγωνιστείς στα Γιάννινα και του είχα απαντήσει δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο... Την δέχτηκα όμως. Και ο ίδιος κατά βάθος ήξερε την αδυναμία μου
Το κύκνειο άσμα ήρθε λίγα χρόνια πριν κλείνοντας ένα μεγάλο κεφάλαιο 15 ετών...
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Για μένα ήταν πετυχημένα χρόνια και τα ευχαριστήθηκα. Πέρασα καλά όλα αυτά τα χρόνια. Γνωρίζεις όμως ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα έχει ημερομηνία λήξης και πρέπει να το αποδεχτείς.
«Τίποτα δεν έχει χαθεί»
Η χρονιά ξεκίνησε για τον ΠΑΣ ιδανικά όμως η συνέχεια μπορεί να χαρακτηριστεί αυτοκαταστροφική...
Αυτοκαταστροφική δεν ξέρω αν μπορώ να την χαρακτηρίσω αλλά σίγουρα κάτι άλλαξε και χάθηκε η χημεία των πρώτων αγωνιστικών. Υπάρχει ο δεύτερος γύρος και όλα μπορούν να αντιστραφούν. Θεωρώ πολύ καθοριστικό κομμάτι τις τρεις πρώτες αγωνιστικές.
Δεν θα σε ρωτήσω ποιοι λόγοι πιστεύεις συνετέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα αλλά που πρέπει να βασισθεί η συνέχεια ώστε να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα ;
 Να βάλουν πάνω από όλα το καλό του ΠΑΣ Γιάννινα και να αγωνίζονται σε όλα τα παιχνίδια με πάθος. Με τον Εργοτέλη το είχαν όμως πρέπει να ιδρώνουν την φανέλα κάθε Κυριακή και περισσότερο. Είναι επαγγελματίες και οφείλουν πρώτα από όλα για τον εαυτό τους να τα δίνουν όλα για την νίκη. Τότε δεν θα έχει να τους καταλογίσει κανείς τίποτα.
Τρίτη και φαρμακερή που λέει ο λαός μας για μόνιμη παρουσία στα σαλόνια της Σούπερ Λιγκ ;
Πιστεύω θα καταφέρει η ομάδα στο φινάλε να πετύχει τον στόχο της σωτηρίας. Είναι καθοριστική χρονιά για την συνέχεια. Ήδη με την αλλαγή στον πάγκο φαίνεται πως άλλαξε η ψυχολογία και ο πανηγυρισμός στο γκολ του Κούσα μαζί με την υπόλοιπη ομάδα δείχνει ότι το παρελθόν έχει μείνει πίσω. Ήταν δείγμα καλής ψυχολογίας όπου δεν υπήρχε πριν.
Κινούμαστε σε μεταγραφικούς ρυθμούς και δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω αν πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουν προσθήκες ;
Κάθε ομάδα χρειάζεται. Ακόμη και ο Ολυμπιακός που είναι πρώτος στοχεύει σε παίκτες. Αν αποφασιστεί να γίνουν μεταγραφες καλό θα ήταν να είναι επιλεγμένες και να κάνουν άμεσα την διαφορά...
Οι διαιτησίες σε έχουν προβληματίσει ;
Υπήρξαν 2-3 φορές που με προβλημάτισαν όπως με τον Ατρόμητο. Σε γενικές γραμμές όμως και συγκριτικά με την προηγούμενες χρονιές στην Σούπερ Λιγκ μπορούν να χαρακτηριστούν καλές.
 «Ανίκητο...μικρόβιο»
Έχεις μετανιώσει για την απόφαση σου να βάλεις πρόωρα τέλος στην επαγγελματική σου καριέρα ;
Από μία άποψη πιστεύω μπορούσα να αγωνιστώ μία - δύο χρονιές. Από την άλλη καλό ήταν να αποχωρείς με καλή ψυχολογία και σε καλό επίπεδο. Δεν άξιζε να συνεχίσω σε κάποια άλλη ομάδα αφού το τέλος προτιμούσα να είναι εκεί από όπου ξεκίνησα. Με την φανέλα του ΠΑΣ...
Το μικρόβιο του ποδοσφαιριστή φαντάζομαι παραμένει ακόμη μέσα σου...
Πάντα θα υπάρχει. Δύσκολα αντιμετωπίζεται...
Έχεις συλλάβει τον εαυτό σου να αντιδράσει με την ιδιοσυγκρασία φιλάθλου ;
Έχω φερθεί ως φίλαθλος ακόμη και όταν ήμουν εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και συγκεκριμένα στο μπαράζ του Πύργου. Ξεσπάς όταν νιώθεις αδικημένος , είναι ανθρώπινο.
Πως είναι το ο 24ωρο του Γιάννη Μπελά μακριά από το ποδόσφαιρο ;
Κυρίως με το μαγαζί. Όταν δίνεται η δυνατότητα πατάμε και λίγο πράσινο να μην το ξεχνάμε... Και φυσικά παρακολουθώ τον ΠΑΣ πλέον ως φίλαθλος
Και παραδίδεις μαθήματα τάβλι...
Όχι , τέλος το τάβλι...Κάποτε ήταν καλός φίλος αφού είχαμε πολλές κενές ώρες κυρίως στις αποστολές .
Κλείνοντας αφήνω τον επίλογο σε σένα...
Εύχομαι καλές γιορτές και στον ΠΑΣ Γιάννινα να πετύχει τους στόχους που έχουν τεθεί. Ο κόσμος θα είναι πάντα εκεί και στα καλά και στα άσχημα...
Πηγη www.Sportsioannina.gr
| 
