Θα υπήρχε δικαιολογία αν παίζατε στην Πράγα κι όχι στην Πάργα
*Του Γιάννη Τρυφωνίδη
Δείτε πως σχολιάζει το site συγγνώμη online και ο Γιάννης τρυφωνίδης την ήττα του ΑΟ Χαλκίδας στην Πάργα
Ο Ζουρούδης παραιτήθηκε, ψιθυρίζονται τα ονόματα των Κολιτσιδάκη, Λουκά Καραδήμου, Βαζέχα, θα προκύψουν (ίσως) κι άλλα στην πορεία μέχρι να κλείσει ο αντι-Ζουρούδης. Ο ΑΟ Χαλκίς αναζητάει και φροντιστή, αφού έσπασε όλα τα ρεκόρ και άλλαξε "τρεις" σε 7 αγωνιστικές. Ηλεκτρική καρέκλα προπονητή έχω ακούσει, ηλεκτρική καρέκλα φροντιστή, όχι. Τελευταίος ήταν ο φίλος μας ο Μανώλης (φωτό κάτω), ο οποίος στην καταπακτή στον αγώνα με τη Φήκη μου είπε "Γιάννη θα φύγω, είναι δύσκολη δουλειά". Εκτός αν έβαλε τα κυανόμαυρα στους 200 βαθμούς στο πλυντήριο και τα έβγαλε κίτρινα (γεια σου ρε Μανωλιό γίγαντα).
Και από γενικό αρχηγό ξέμεινε η ομάδα.
Ο πρόεδρος Αντώνης Αυλωνίτης έχει άκρες στην Ιταλία, είναι και φαν της «Σκουάντρα Ατζούρα» (τι ατζούρι-τι νερατζούρι). Ακόμη κι αν «ψήσει» τον Αντζελότι και ο δεύτερος φέρει μαζί του στη Χαλκίδα για έξι μήνες και τους Μπενζεμά, Μόντριτς, το 7-0 στην Πάργα κάποια στιγμή θα περάσει (όλα περνάνε), αλλά η κηλίδα δεν θα σβηστεί, γιατί η ιστορία …ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Βαρύ, ασήκωτο, σοκαριστικό, αγγίζει τα όρια του ποδοσφαιρικού παραλογισμού. Μετά το 5-0 ξεφεύγει η κατάσταση, έτσι λένε. Αναγκάζομαι μετά από καιρό να βάλω τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο για το σχόλιο της Παρασκευής, ενώ έχει καθιερωθεί τη Δευτέρα και αναγκάστηκε και ο «μετρ» του είδους Μιχάλης Κόκορης, χριστουγεννιάτικα, να ξεσκονίσει τον «θησαυρό-αρχείο του» και να ξεθάψει από το χρονοντούλαπο τις πιο βαριές ήττες του ΑΟΧ, για να μας λύσει (με στοιχεία) την απορία …πότε ο ΑΟΧ ταπεινώθηκε ποδοσφαιρικά στο παρελθόν. Θα υπήρχε δικαιολογία, αν με έναν απλό αναγραμματισμό, η Πάργα γινόταν Πράγα κι ο Απόλλων …Σλάβια. Εδώ απέκλεισε το καλοκαίρι τον Παναθηναϊκό, στον ΑΟΧ θα κόλλαγε; Ή αν η Πάργα (λόγω των χρωμάτων της) μεταμορφωνόταν σε …Ατλέτικο Μαδρίτης. Μην νομίζετε, και πάλι θα υπήρχε μουρμούρα, αλλά θα έλεγες «ώπα ρε φίλε, η Σλάβια και η Ατλέτικο είναι». Αλλά από την Πάργα ρε μάγκες; 7 γκολ δεν έφαγαν φέτος ούτε οι Αβαντίδες …όσο πρόλαβαν κι αγωνίστηκαν στην Α’ Εθνική (άλλη πονεμένη ιστορία).
Θα έχετε ακούσει τους οπαδούς των «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου να διαμηνύουν στους παίκτες ότι «θέλουμε να βλέπουμε προσπάθεια και πάθος, να χάσετε, αλλά με ψηλά το κεφάλι». Κανείς δεν είδε όνειρο ότι ο ΑΟΧ θα είναι φέτος πρωταγωνιστής. Ρίχτηκε σε έναν ποδοσφαιρικό πόλεμο, που έμοιαζε άνισος, γνωρίζοντας ότι θα χαθούν μάχες. Όχι, όμως, έτσι. Όχι, μ’ αυτόν τον τρόπο, όσα προβλήματα κι αν υπάρχουν, που δεν είναι λίγα, δίχως ο ΑΟΧ να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Αυτό που εύχομαι κι ελπίζω, είναι να μην υπάρχουν παιδιά στην ομάδα που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες (οδοιπορικά, κ.α) και θα φύγουν για ...Χριστούγεννα με άδεια χέρια. Θέλω να πιστεύω ότι η διοίκηση θα τα φέρει βόλτα και θα πράξει τα δέοντα. Τα παιδιά δεν είναι ρομπότ και επηρεάζονται από πράγματα και καταστάσεις, αλλά το 7-0 είναι άνω ποταμών.
Οι ποδοσφαιριστές σήμερα το απόγευμα ζήτησαν συγγνώμη, το ίδιο και ο νεαρός γυμναστής Γιώργος Λινάρδος (αμέσως μετά το τέλος του εφιάλτη στην Πάργα), ο οποίος είναι «αρρωστάκι» με την ομάδα (έμοιασε από τον πατέρα και το θείο του). Συγγνώμη ζήτησε κι ο Ζουρούδης, από τη στιγμή που υπέβαλλε παραίτηση (για λόγους ευθιξίας ανέφερε). Η διοίκηση δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει μια συγγνώμη, έστω μ' ένα υστερόγραφο, μολονότι εξέδωσε ανακοίνωση χθες το βράδυ για να μας ενημερώσει για την γενική συνέλευση της Τετάρτης. Αν δεν κόλλαγε στην αλληλουχία λέξεων, υπάρχουν και τα υστερόγραφα. Επίσης όταν χωρίζουν οι δρόμοι με έναν προπονητή του εύχεσαι «καλή συνέχεια στην επαγγελματική του καριέρα», έτσι είθισται και δεν τηρήθηκε το fair play (δεν είδα και επίσημη ανακοίνωση για τον Κώστα Ζήση).
Ο Ζουρούδης το καλοκαίρι ξαναγύρισε (επιλογή της νέας διοίκησης ήταν) για να αναλάβει μια ομάδα …χωρίς να υπάρχει ομάδα και φέρθηκε παλικαρίσια. Δεν μιζέριασε. Στις πρώτες προπονήσεις, όλοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Θα πουν πολλοί, ο Ζουρούδης δεν έχει ευθύνη για τα δύο τελευταία στραπάτσα; Έχει σαφώς, αλλά όχι τη μεγαλύτερη. Από το ξεκίνημα του καλοκαιριού αναζητά μια «σταθερά» στην επίθεση. Τελευταίος φτάνει στη Χαλκίδα ο -υποτίθεται πιο έμπειρος- Κάμερον. Φαντάζομαι δεν συμφώνησε χωρίς προκαταβολή (ακούγεται για 2000 ευρώ), φεύγει για την Αγγλία και δεν ξαναγυρνάει. Ο Μπράιαν ήρθε για να καλύψει τη θέση του εξτρέμ και είναι 2 μήνες τραυματίας (τώρα μπήκε και το παιδί δεν έχει ξεπεράσει το πρόβλημα). Ο μοναδικός εξτρέμ είναι ο Αλεξανδρής, ο οποίος παίζει περισσότερο σαν δεύτερος φορ. Από ανάγκη, ο Ζουρούδης ανεβάζει στην πλευρά τον Αποστόλη Μπαλωμένο, για να καλύψει το κενό. Μένει με στόπερ τον Μαγγίνα και το νεαρό Δεληγιάννη από τον ΑΠΚΟ Δροσιάς. Ο «Δέλη» έχει καλά στοιχεία, αλλά χωρίς παραστάσεις και έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Η άμυνα δεν απέφυγε τα λάθη στο πρώτο ημίχρονο με τη Φήκη και βρέθηκε με 3 γκολ στην πλάτη. Ανεπίτρεπτο. Ο Ζουρούδης σηκώνει από τον πάγκο τον τραυματία Ζαμάνη. Δεν έχει άλλον. Στην Πάργα, ξεκινάει με τον Ζαμάνη στόπερ και τον Δεληγιάννη ακραίο οπισθοφύλακα. Μετά το 35’ η ομάδα καταρρακώνεται, δίνει τα γκολ στον αντίπαλο στο πιάτο. Βγάζει -ξανά- στο 46' τον Δεληγιάννη και μεταφέρει τον δεξιοπόδαρο Απ. Μπαλωμένο στο αριστερό άκρο της άμυνας. Θα τον ξεκινούσε από την αρχή εκεί, αλλά ποιος θα παίξει μπροστά, εγώ; (ο Κώστας Μπαλωμένος δεν είναι σε καλό φεγγάρι). Γυρνάει το κεφάλι του στον πάγκο και οι επιλογές που έχει είναι ο Βλάμης (γκολκίπερ), ο Λεσάι (17χρονος από Νέους Ατρόμητου), ο Αναγνώστου που ήρθε από την Προποντίδα και ο Κατσαρής. Ο ΑΟΧ γίνεται σάκος του μποξ.
Ξαναλέω, δεν υπάρχει δικαιολογία για την συντριβή από έναν αντίπαλο υποψήφιο για υποβιβασμό. Οσο και να στραβώσει ένα παιχνίδι, αν ήταν ο Έντουαρντ Μέρφι από κάποια γωνιά κι έβλεπε το ματς θα έβαζε τα κλάματα.
Το θέμα είναι τι γίνεται από ‘δω και πέρα …ενόψει συνέλευσης. Αυτό που προκύπτει είναι ότι όσοι έμειναν στη διοίκηση και δεν παραιτήθηκαν, θα συνεχίσουν να κρατάνε το τιμόνι και αναφέρομαι στους Αυλωνίτη, Σπύρο Λάμπρου, Μπέτσα, Μάντη, Ελεντίνα Πράσσου. Αυτή η «5αδα» είναι η βάση των αποφάσεων. Ακόμη δεν γεννήθηκε ο άνθρωπος που θα έρθει στη Χαλκίδα, θα αναλάβει τον ΑΟΧ και η Αβάντων θα γίνει …Μπουένος Άιρες από τις εκδηλώσεις λατρείας και παροξυσμού (φωτό κάτω).
Αν δεν αλλάξουμε, όμως, ρότα όπως η Αλμπισελέστε (που τραγούδαγε εδώ και 36 χρόνια "don't cry for me Argentina"), εμείς θα ερμηνεύσουμε το "don't cry for me Elentina".
Στη Θεσσαλονίκη μια φορά είχα πάει σινεμά και είχα πέσει πάνω στην Εβίτα Περόν. Δεν ήξερα ότι μιλάνε τραγουδιστά. Εψαχνα την πόρτα να φύγω, σκόνταψα και σε μια καρέκλα, φύγαν τα ποπ κορν, φύγαν όλα, Τούμπα έγινε το σινεμά.
Η Φαίη Φρατζεσκάκη κούνησε μαντήλι χθες το βράδυ, μια κοπέλα που (μαζί με τον Τσάλλα) ηγήθηκε της αποστολής στα δυο μακρινά ταξίδια σε Λευκίμμη και Πάργα, αφήνοντας το σπίτι της, για να γράψει μποφόρ και χιλιόμετρα.
Εκτιμώ ότι μέλημα είναι η διοίκηση να πλαισιωθεί με νέα πρόσωπα (δεν μπορώ να κάνω κάποια εκτίμηση), αλλά οι κρίκοι στην αλυσίδα έσπασαν, η παρέα χάλασε και το γυαλί δεν ξανακολλάει. Λογικά θα υπάρξουν αλλαγές και στο ρόστερ, με την έλευση του νέου προπονητή.
Η διοίκηση θα συνεχίσει να ψάχνει οικονομικούς πόρους από την πόλη, αλλά χρειάζεται να επικοινωνήσει με το κοινό της με «καθαρές κουβέντες» όπως έγραψε η έντυπη Γνώμη. Καλές (αν και αχρείαστες) οι ανακοινώσεις (με τα ποσά που δίνει ο καθένας στον σύλλογο) που παραπέμπουν σε ρίμες του Ραψωδού Φιλόλογου, αλλά να συμβαδίζουν και με πράξεις.
Το κλίμα δεν είναι καλό, η Τετάρτη (28/12) είναι η τελευταία ευκαιρία ο ΑΟΧ να μείνει ζωντανός στη σκηνή. Αγωνιστικά είναι ξεκάθαρα στα αουτσάιντερ για την παραμονή, αλλά για να συνεχίσει να αγωνίζεται, θα πρέπει να μείνει όρθιος.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, χρόνια πολλά και καλά μυαλά…
