Τελος για το mundobasket λοιπον και λιγα λογια για τις ομαδες που αφησανε το στιγμα τους σ' αυτο...Πρωταθλητες (ΗΠΑ): απολυτοι κυριαρχοι απο την αρχη μεχρι τελος του τουρνουα χωρις κανεις να καταφερει εστω να τους προβληματισει. Παιχνιδι γεματο ενεργεια και δυο μισα του γηπεδου πραγμα που προσωπικα μου αρεσε ιδιαιτερα. Ομαδα που δουλευε υποδειγματικα σε ολα τα επιπεδα μιας και οι παλαιοτερες αποτυχιες τους εκαναν να μην υποτιμουν πια τους αντιπαλους τους και να παρουσιαζονται απολυτα διαβασμενοι. Δεν ειναι τυχαιο οτι ο coach Σιζεφσκι ειχε στον παγκο 12 συνεργατες.
Ευχαριστες εκπληξεις (Σερβια-Γαλλια): Οι ευχαριστες του τουρνουα οπου και οι δυο κρατουσαν τα καλυτερα για τους αγωνες χιαστι. Και αν οι Σερβοι ηρθαν με τη καλυτερη δυνατη συνθεση, οι Γαλλοι και ο coach Collet καταφεραν να πετυχουν το "ταβανι" αντιμετωπιζοντας σοβαροτατες απουσιες οι οποιες τους κυνηγουσαν μεχρι την εναρξη του τουρνουα. Ειναι οι ομαδες που μας προσφεραν τον καλυτερο αγωνα του τουρνουα που οι "ειδημονες" και "μυημενοι" του ΑΝΤ1 δεν ειχαν τη καλοσυνη να το μεταδοσουν.
Σταθερη αξια (Λιθουανια): η δικαιωση για το Λιθουανικο μπασκετ που βρισκεται στις επαλξεις απ' οταν ανεξαρτητοποιηθηκαν. Ομαδα με σταθερο τροπο παιχνιδιου και μια πραγματικη "βιομηχανια" νεων παικτων που κρατουν την χωρα τους στο υψηλοτερο επιπεδο. Οσο κι αν τον υποβαθμιζουν σ' αυτη τη πορεια ολα αυτα τα χρονια, μεγαλο μεριδιο εχει και ο coach Καζλαουσκας που ναι μεν εχει τις γνωστες αδυναμιες αλλα δε παυει να οδηγει τις ομαδες σε τελικους (μικρους ή μεγαλους). Το οτι τις περισσοτερες φορες δε τους κερδιζει χωραει μεγαλη συζητηση.
Δυσαρεστη εκπληξη (Ισπανια): μας στερησαν την ευκαιρια να δουμε αν οι ΗΠΑ ειχαν τελικα αντιπαλο. Ειναι κριμα μια χωρα που πραγματικα καλλιεργει το αθλημα μας να κανει τοσο τραγικες επιλογες για την ακρη του παγκου τους. Η Ισπανια ειναι η απολυτη αποδειξη για το ποσο "προπονητοκρατουμενο" αθλημα ειναι το μπασκετ. Ισως το καλυτερο και πιο ισορροπημενο ροστερ του τουρνουα βρεθηκε στα χερια ενος ανθρωπου που ειναι το λιγοτερο τραγικος σε ολους τους τομεις. Πραγματικα ανυπαρκτος τοσο σε τακτικη οσο και σε κοουτσαρισμα. Κι αν ηταν η πρωτη του φορα να το δεχομουν, αλλα και η αποτυχια στο προηγουμενο Eurobasket, δικη του ηταν. Και το δις εξαμαρτειν ουκ ανδρων σοφων.
Γενικα ειδαμε ενα καλο τουρνουα, το τελευταιο με αυτους τους κανονισμους, με ελευθερο στο μεγαλυτερο βαθμο μπασκετ, κατι που στους περισσοτερους αρεσε. Οσον αφορα την καλυτερη πενταδα που ψηφιστηκε, το μονο που εχω να πω ειναι οτι αν ημουν ο Γκασολ θα εκανα τον αρρωστο και δε θα πηγαινα. Ξερει πολυ καλα και ο ιδιος οτι η βραβευση αυτη δε του αξιζε σε καμια περιπτωση.
Στην αναμονη τωρα για την εναρξη της Euroleague Basketball.
Ομορφη μερα ευχομαι σε ολες και ολους.
