Ένα από στοιχεία του Πνεύματος των Χριστουγέννων δείχνει ότι μεγάλα πράγματα στη ζωή γεννιούνται μέσα σε συνθήκες μεγάλης ταπεινότητας, χωρίς να προϊδεάζουν καν την επακολουθούμενη, διαρκή αίγλη και δόξα τους.
Στην ταβέρνα, λοιπόν, αυτή εκτός από την ίδρυση της Π. Ο. συνέταξαν και τους πρώτους Κανόνες του Παιχνιδιού αποτελούμενοι από 14 Κανόνες (άρθρα). Σήμερα είναι 17. Μία μάλιστα από τις πολλές χαρακτηριστικές διατάξεις ήταν κι αυτή που απαγόρευε την κλωτσιά κάτω από το γόνατο. Έτσι, ταπεινά, αγνά και απλά ξεκίνησε το συναρπαστικό άθλημα του Ποδοσφαίρου.
Εμείς, σε συνέχειες, θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, κυρίως αυτών των Κανονισμών και θα καταλήξουμε σε κάτι συναρπαστικό που σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει. Άλλα αυτό στο τέλος ...
Τα πρώτα χρόνια το ποδόσφαιρο πήρε σιγά- σιγά τα χαρακτηριστικά που εμείς θεωρούμε σήμερα δεδομένα. Το από τέρματος λάκτισμα (άουτ) εισήχθη το 1869 και η εκτέλεση κόρνερ το 1872. Σφυρίχτρα ο διαιτητής χρησιμοποίησε, για πρώτη φορά, το 1878, ενώ το 1891 εφαρμόσθηκε η τεχνική ποινή του πέναλτι, είχε, μάλιστα, την ονομασία "το λάκτισμα του θανάτου".
Η διεύθυνση του αγώνα, και αναφέρομαι στον έλεγχο των παραβάσεων, γινόταν από ένα όχι απλό σύστημα και περίπου ήταν ως εξής: δύο άτομα, ένα από κάθε ομάδα, έκριναν τη φάση και έλυναν αμφιβολίες μεταξύ των παικτών. Ο διαιτητής βρισκόταν έξω από τον αγωνιστικό χώρο, κοντά στη πλάγια γραμμή και είχε ως ρόλο να εκφράζει τη γνώμη του στην περίπτωση που δεν συμφωνούσαν τα δύο άτομα, συνάμα κρατούσε και τον χρόνο του παιχνιδιού. Αυτό βέβαια δεν ήταν λύση διότι πέραν των άλλων δυσκολιών οι αποφάσεις παίρνονταν με μεγάλες καθυστερήσεις, έτσι με πρόταση της Ιρλανδικής Π. Ο. ο διαιτητής, ΤΟ 1891, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο.
Πηγή: Εφημερίδα "Πελοπόννησος"
